زندگینامه ميرزا شكرالله صنيعزاده
میرزا شکرالله دوران تحصيلات ابتدایي و اوايل متوسطه را در مدرسه قدسيه با بهرهمندی از محضر ميرزا عبدالحسين، ميرزا حسن و ميرزا مهدي قدسي و نيز سيدعبدالكريم سدهي طي نمود و پس از فراگيري بيشترين سرمایه هنري و نقاشي در مكتب صنيع همايون از محضر استاداني ديگر همچون ميرزا احمد، ميرزا محمدعلی نجف پور ملقب به نقاش چهرهساز، ميرزا عبدالله مصور طاهري، محمدعلی مذهب و حاج محمدحسین مصورالملكي و حاج ميرزا آقا امامي تا حدودي بهره برده است. روح خلاق و مبتكر او و نيز اندوختههایی كه از نخستين استاد خود داشت، همچنين برخورد و آشنایي وي با شونمان آلماني كه دریکی از كارخانجات نساجي اصفهان به كار اشتغال داشت، سبب درخواست و تهیه رنگ-هاي فلزي آماده، كوره و وسایل مربوطه، از آن كشور میشود كه بدینسان وي گام درراه احياي يكي از پر پیشینهترین صنایعدستی، يعني ميناسازي میگذارد. هنرفر مینویسد: «رواج صنعت ميناكاري در اصفهان از دوران پهلوي و حدود 1310 شمسي است و مخصوصاً طي سي سال اخير اين صنعت بوسيلة يكي از استادان هنرمند و بنام اصفهان آقاي شكرالله صنيع زاده بسط و توسعه يافت و شاگرداني در اين مكتب تربيت شدند».
وی با كوله باري از اندوختههای استادان و تجربيات هنري، كار و فعاليت خود را از اواسط 1320 ش در مغازهای استيجاري، واقع در ميدان مجسمه (انقلاب) آغاز كرد. در نام اين كارگاه براي اولين بار از واژه (نگارستان) استفاده شد و به يكي از مراكز مهم آفرينش صنايع هنري تبديل گرديد.
همایی مینویسد: «آقاي ميرزا شكرالله صنيع زاده بزرگترین استاد ميناكاري اصفهان محسوب میشود و در ميدان مجسمه سر پل الله وردیخان مغازه آبرومندي دارد كه مرجع هنر دوستان خارج و داخل است».
در راستاي حيات و شكوفايي هنر زيباي مينا توسط استاد صنيع زاده گامهای ارزشمندي در طول بيش از پنجاه سال عمر هنري ايشان برداشته شد تا اهداف و آرزوهاي وی تحقق يابد و این امر شرايط را براي رونق مجد د هنر ميناكاري در دوران معاصر در کشورمان فراهم ساخت:
1- احياء هنر ميناسازي
2- اعتلاي هنر مينا و معرفي مجد د آن به ايران و جهان
3- ارتقاي ابعاد و احجام در هنر میناکاری
4- استفاده از انواع سبکهای نقاشي و نگارگري در هنر ميناكاري
5- توليد و عرضه گسترده و انبوه مينا
6-متنوع كردن و كاربردي نمودن آثار مينايي
7-استفاده از مينا در آثار هنري تركيبي
8-نشان دادن هنر مينا درجايگاه تقدس و معنويت
9-پایهگذاری نگارستان صنيع زاده بهعنوان مهمترین كانون توليد و عرصه مينا
10- تربيت اساتيد ورزيده و مجرب در هنر ميناكاري
استاد صنيع زاده در پي اهداف خود درصدد ساخت و پرداخت درب، ضريح، كتيبه براي اماكن متبركه ايران و ديگر كشورهاي اسلامي برآمد كه نماد راستيني از هنر و ايمان اوست. از آثار ماندگار اوست:
1- درب و سر درب ورودي ايوان طلاي حرم امام علي 1332 ش (ترنج مينائي سر درب و حاشيه گلسازی ترنج درب، همراه بيست پلاك ديگر اين اثر بسيار ارزشمند است)
2- ميناكاري کتیبه ضريح حضرت علي 1334 ش (اصل ضريح ساخت هند است و كتيبه شعر عربي در مدح حضرت علي (ع) به خط سبز ميناكاري و به آن افزودهشده است)
3- قاب آیینه بيضي مينائي کاخموزه نياوران، تهران 1335 ش
4- دو جفت درب رواق حرم امام علي 1339 ش
5- ضريح عسكريين سامرا 1339 ش
6- جعبه قرآن آستان قدس 1339 ش
7- در دو رو و اذن دخول حرم حضرت معصومه قم 1340 ش
8- لچك مينايي ايوان طلاي حرم امام رضا 1343 ش
9- ضريح و در حرم حضرت عباس 1343 ش
10- پنکه مينايي آستان قدس 1343
11- شش جفت در حرم حضرت کاظمین 7-1342 ش
12- در حرم عسكريين سامرا 1345 ش
13- ضريح و در امامزاده سيد محمد سامرا 1345 ش
14- چهار جفت در حرم امام حسين 1345 ش
15- در و سردر حرم شاهچراغ شيراز 1346 ش
16- ميناكاري گريو گنبد حضرت عباس 1346 ش
17- دو جفت در طرفين ايوان طلاي حرم امام علي 1346 ش
18- در حرم حضرت زينب سوريه 1347 ش
19- چهار جفت در رواق حرم امام رضا 53-1347 ش
20- اذن دخول حرم امام رضا 1349 ش
21- تابلو نفيس ميناكاري موزه شهركرد 1346 ش
22- تابلو مطلایی ميناكاري موزه جواهرات ملي 1350 ش
23- كاسه ميناكاري گلابشویی مرقد امام رضا 1348 ش
24- در حرم حضرت عبدالعظيم ري 1349 ش
25- ضريح امامزاده آقا علي عباس نطنز 1349 ش
26- ضريح كوچك و چشمنواز با كتيبه مينائي شعر صغير اصفهانی و خط حبیبالله فضائلي كه اكنون در موزه امامزاده قرار دارد.
27- يك جفت گلدان مينائي موزه آستان قدس 1350 ش
28- کتیبه رواق حرم حضرت شاهچراغ 1354 ش
29- ضريح امامزاده جعفر يزد 1353 ش
30- در و سردر حرم سيد علاءالدين حسين در شيراز 1354 ش
31- لنتر مينائي و سقفي نقاشي داخل ضريح امام حسين و حضرت عباس 1354 ش
32- ضريح کاظمین از شروع تا 1360 ش.
همچنين نمونههای متعدد نقاشي جلد قرآن و ميناكاري آیینه و شمعدان و تمثالسازی حضرت علي (علیهالسلام) و حضرت عيسي مريم (علیهماالسلام) از آثار بینظیر ايشان است.
استاد صنيع زاده موفق به دريافت بسياري جوايز و نشانههای بینالمللی و نيز تقدیرنامههایی از مقامات و مجامع داخلي و خارجي و برخي مراجع تقليد گرديد كه در رأس آنها دستخط آیتالله سيد محسن حكيم به مناسبت ساختن ضريح مطهر حضرت عباس علیهالسلام قرار داشت.
استاد صنيع زاده توجه و اعتقاد قلبي خالصانهای به امور مذهبي و انجام دستورات ديني داشت. بلندنظری، دستگيري از ضعفا، حسن خلق، رعايت ادب و آداب اجتماعي، مهماندوستی، شوخطبعی و خوشمشربی از ديگر ویژگیهای او بود. از طرفي ارادت وي به عارف شهير، ميرزا عباس پا قلعهای و مير زینالعابدین نعمتالهی، وي را عارفي رباني، انساني شايسته و يكي از صديق ترين خادمان اهلبیت عصمت و طهارت ساخته، به-طوري كه استعداد هنريش را صرف ارادت قلبيش به ائمه در ساختِ در و ضريح در اماكن متبركه نمود. او نهتنها از آموختن هنر و تجربيات خودش به شاگردان كمترين ترديد را به خود راه نداد؛ بلكه همواره هنرپرور بود. در نگارستان صنيعزاده دهها شاگرد هنرجو رشد و تربیتیافته و جمعي از آنها بهمراتب استادي و تبحر نيز دست مییافتند كه از آن جملهاند: رضا غروي، رضا اسلامي، سيد محمود اسلاميان، غلامحسين فیضاللهی، حسين هنردوست، سيدعلي زرگرباشی، محمدعلي فرشيد، علي واليان و …
سرانجام استاد صنيع زاده در بامداد سهشنبه 25 بهمن 1362 ش/12 جمادیالاول 1404-ق دعوت حق را لبيك گفت و پيكرش را در صحن تكية آغاباشي به خاك سپردند.